Bij een inspirerende ontmoeting kreeg ik het idee voor een gedicht, dat ik daags erna zond aan de persoon in kwestie. Die was er zó door geraakt, dat ze er een eigen Plintposter* van maakte. Deze hangt nu aan haar wand.
Hieronder het vers.
–
Als ik je mis, soms, pa,
wees dan niet te droef,
want weet: hoewel je vroeg vertrok,
te vroeg,
ik vier de lijnen tussen ons.
Als ik soms aan je denk,
op zondag, in het park,
of midden op een dagelijkse dag,
Als jij soms mist,
bij zo’n moment,
wanneer ik weer een nieuwe bladzij omsla,
op weer een kruispunt, bij een mijlpaal,
dan denk ik maar:
Je staat toch achter me
en zendt me al het goede van veraf.
Ik voel je stem, de steun
Je gidst me, waakt over me,
geeft me soms een duwtje in de rug
Je bent nooit ver:
mijn lieve pa.
*) Plintposter: misschien ken je ze nog, van de basis- of middelbare school. Ze hingen in klaslokalen. Er staan gedichten op, vergezeld van een grafische voorstelling.
