Blog

Case: Groningste van Groningen (2)

21 juni 2019

 

In de zomer van 2018 was ik al vereerd te mogen bijdragen aan een onderdeel van de grote totaalcampagne Er Gaat Niets Boven Groningen. Ik heb toen ongeveer 35 poëtische portretten geschetst van Groningse ondernemers in gastvrijheid, toerisme en recreatie. Zie ook Case GvG Deel 1.

Deze lente vroeg Economic Board Groningen mij om een vervolg op de campagne Groningste van Groningen. Ze vonden dat er nog 17 parels moesten worden toegevoegd aan deze illustere lijst.

Het nadeel van mijn vak is soms: het meeste van het maakproces (in mijn hoofd en op papier) is erg onzichtbaar.

Daarom dit artikel.
In 4 stappen kun je hieronder een kijkje in mijn keuken nemen.

1. Voorwerk, bellen

Na enig voorbereidend werk, belde ik met de deelnemers.

Hierbij merkte ik, dat ik veel dank verschuldigd ben aan meneer Huiszoon, mijn geschiedenisdocent van het Dr. Nassau College. Tóen heb ik snel leren schrijven, onderwijl blijven kijken naar het schoolbord, én doorluisteren naar Heer Huiszoons uiteenzettingen. Dit werkt ook heel goed aan tafel of telefoon. Terwijl mijn interviewee vertelt, krabbel ik steekwoorden op mijn gele kladblok:

 

Deze telefonades waren geen droge vraag-en-antwoord-rondjes; na enkele minuten waren we lustig op dreef en organisch in gesprek.

2. Eerste distillatiekolom: uitwerkronde

Hierna zat ik mij achter Evernote voor een eerste uitwerk/overzetronde. Je kunt goed zien aan dit screenshot: het is nog niet heel leesbaar, maar de ruwe structuur is al wel zichtbaar.

 

3. Tweede distillatiekolom: poetsronde

Tussen de vorige en deze fase ligt bij voorkeur 1 – 2 dagen.
Nu kan ik er met verse ogen naar kijken en mij richten op de juiste volgorde, cohesie en rollende zinnen.

Hierbij houd ik zowel de individuele toon van de geïnterviewde alsook de totaalstijl goed in de gaten. Nu is er een voorlopig ei gelegd. Ik verpak de tekst in een handige PDF en stuur het naar de klant.

 

4. Derde distillatiekolom: klantcorrectieronde

Nadat de EBG’ers alles hebben gelezen en van commentaar voorzien, volgt hier de laatste perfectie-ronde.

Het zijn meestal heel kleine details, zoals ‘partner’ ipv ‘echtgeno(o)t(e)’, of diens naam, of een spelfout in een achternaam. Bij enkele items is er soms wat schuifwerk nodig: dan veeg ik hele alinea’s heen-en-weer, en zo komen we samen tot het best mogelijke resultaat. Ook wordt er soms nog driftig geschrapt na verzoek van klant.

Vaak zet ik hierbij de ‘wijzigingen bijhouden’-knop aan in Word (of OpenOffice), zodat de klant goed kan zien waar die laatste puntjes op de ‘i’ zijn.

Hierna verschijnt elk item in de correcte categorie op VisitGroningen.nl – mijn tekst samen met de foto’s van Stephan Keereweer.

Veel genoegen in onze prachtige provincie!

Case: de Balg-tapes

17 mei 2019

Wie Schiermonnikoog wil ontdekken, kan een fiets huren of in de zee zwemmen, over de Kobbeduinen dwalen of een goed glas heffen in het dorp.

Je kunt ook mee met de Balgexpress.
Dan rijd je in een wagen naar het uiterste oostpunt van het eiland: de Balg.

Tot nu toe gebeurde dat zonder verbale toelichtingen. En dat was een gemiste kans, want er is meer te weten dan er te zien is.
Dus wilde de Eilander Balgexpress er graag tekst en uitleg bij. Toen kwamen ze bij mij terecht, want ik kan dat. En ik heb een warm Schier-hart.

Tapes on tracks

Met twee andere native speakers (Engels en Duits) maakten we opnamen van 9 hoofdstukken die tijdens de tocht te horen zijn. De tekst werd geleverd door Rutger van Halm, ook nauw verbonden met de Balgexpress.

De montage en nabewerking alhier te Studio Bronts heb ik met opzet niet té klinisch gemaakt, dat zou ook niet passen bij een Schier-omgeving.

Na oplevering kreeg ik de volgende reactie van de Balgexpress-initiatiefnemers, Hermien en Sieger Hellinga:

“Goed gelukt, wij zijn zeer tevreden.
Hartelijk dank.”

Hieronder een showreel: drie hoodstukken in elke taal. (Embedded van archive.org)

 

Ook is hier het hele verhaal in het Nederlands te beluisteren:

 

Sir David Attenborough: eat your heart out.

Hofleveranschier

Je had het al geraden (of gehoord). De Nederlandse stem is van mij.
Ik ben nu Hofleverancier van het Eiland.

 

Concerten die ik graag had gezien (4) – The Road to You

24 april 2019

Pat Metheny Group: The Road to You (1993)

Met Lyle Mays, Steve Rodby, Paul Wertico, Armando Marçal en Pedro Aznar

Toen ik pas mijn eerste stappen waagde in de wereld van Pat Metheny, kende ik mijn weg in dat immense landschap nog onvoldoende. Zo wist ik bijvoorbeeld nog niet goed de verschillen tussen de man en zijn Group.
Zoiets ontstaat pas later, na duchtige rijping.

En veel blootstelling aan het materiaal.

Want oi oi, wat héeft die man veel gemaakt. Zoals dit live-album. Eigenlijk is het niet één concert, maar een compilatie van een tour. In Europa, nog wel.

The Group speelt bijna alle grote krakers van toen: First Circle, Third Wind, Last Train Home…
dan nog de ballads Letter From Home en natuurlijk de titelsong: The Road to You. Die laatste twee zijn uitermate geschikt om als Spotify- of Youtube-link te sturen aan een geliefde die op reis is, of ver weg.

De vormgeving van het hoesje hint op het tijdperk en doet nu wat gedateerd aan, maar de muziek klinkt nog even fris en nieuw. Alsof het opgeslagen heeft gelegen in een speciale klimaatcel voor klanken.

Oh, wat was ik graag bij één van de concerten uit deze tour geweest. Ik was toen misschien nog wat te jong (vroege 90s, dus vroege tienerjaren) om deze fabuleuze muziek op volle waarde te schatten, toch vermoed ik dat als mijn vader me erheen had genomen, het een diepe indruk had achtergelaten. Zulke virtuositeit is zeldzaam.

Deze uitvoering van Third Wind heeft iets heel bijzonders, en staat niet voor niets als laatste op de plaat. Wacht 15s applaus af na het slot en je hoort het publiek in voetbalstadion-spreekkoor-stijl de melodie zingen. Onvoorstelbaar. Maar niet in de wereld van Pat Metheny.

 

Kunstbende moedigt aan

9 april 2019

De cirkel is rond: dit weekend jureerde ik bij Kunstbende, categorie Taal. 20 jaar geleden won ik hierin bij de Drentse voorronde de 2e prijs — en dit gaf destijds een flinke boost.

Ik voelde mij aangemoedigd: “Volhard in dit veld, jongen,” leek de kosmos te zeggen.
De juryrapporten heb ik nadien nog weken bewaard en doorgelezen.

Het leek toen of er heel wat vanaf hing: stijf van de zenuwen brak die glimmende lente-zaterdag aan. Voor mijn voordracht had ik me de pleuris voorbereid en met mijn band hadden we ons (in de categorie muziek) helemaal het apelazerus gerepeteerd.

Terug naar 2019: voorronde Groningen, Bij Vrijdag Sint Jansstraat.

Ik liep een middag rond bij voorheen Muziekschool en zag prille protsenmakers, aanstormende artiesten en bruisende bohemen — ik herkende mezelf erin. Sommige dingen zijn veranderd in 20 jaar tijd, de essentie is gebleven.

Het loeit van aspiratie en oorspronkelijkheid.

 

Noblesse oblige

En inderdaad ook, in de categorie Taal, klonk de worstel en wrevel die een tienerleven kennen — in gedurfde verzen en originele eigenzinnen.

Net als in mijn inzending, meer dan een half leven geleden, toen ik die leeftijd had.
Sommige dingen zijn veranderd in 20 jaar tijd, de essentie is gebleven.

Er is een grote verantwoordelijkheid die de jury draagt. Ik wist: wat ik nu op dit formulier schrijf, kan van grote betekenis zijn voor de deelnemer in kwestie. Misschien vind je dat ik dit iets té serieus neem; dan maar iets te serieus. Ik weet uit eigen ervaring welk zetje zoiets kan geven aan je kunsten.

Dus toen Martin van de Groningse KB-voorronde (aka regiofinale) mij vroeg voor de jury, voelde ik een noblesse oblige-kracht opborrelen.

 

Stug volhouden

Nu beschouw ik mezelf vandaag nog lang niet als geslaagd schrijver/dichter. Het voelt soms als een eindeloze strijd en ook ik zit nog geregeld bij de pakken neer. Dan houd ik vaak het beeld voor van helden als Glass, Rowling en Dyson*, die elk op hun eigen manier zegevierden na heel lang heel stug blijven doorzetten.

Dit is wat de Kunstbende ook doet: het roept “Zet door, laat je niet van de wijs brengen en geloof in jezelf. Zelfs al zitten alle omgevingsfactoren tegen, jouw werk moet de wereld in en verdient een publiek.”

 

Dat is wat de Kunstbende wat mij betreft is: een aanmoedig-instituut.

 

met Kasper en Sterre bij Kunstbende in jury Taal - foto: Siese Veenstra

 

* Componist Philip Glass heeft lang als loodgieter en taxichauffeur gewerkt om de rekeningen te kunnen betalen; pas na zijn 40e begon de trein vaart te nemen. Vandaag is hij een levende legende.
Schrijfster JK Rowling schreef haar eerste Harry Potter-verhaal in een café en werd door 12 uitgevers afgewezen. ‘Nuff said.
Uitvinder James Dyson knutselde eindeloze hoeveelheden prototypes in elkaar van zijn zakloze stofzuiger. Iedereen zei: vergeet het nou, het gaat niet lukken. Kijk ‘m nu eens.

Gelukkig op de Taalstaatkaart

8 december 2018

De Taalstaat nam mijn Wonderfeel-gedicht op in hun collectie.
Nu sta ik op de kaart:

Wand(el)vers

18 november 2018

Bij een inspirerende ontmoeting kreeg ik het idee voor een gedicht, dat ik daags erna zond aan de persoon in kwestie. Die was er zó door geraakt, dat ze er een eigen Plintposter* van maakte. Deze hangt nu aan haar wand.

Hieronder het vers.

–

Als ik je mis, soms, pa,
wees dan niet te droef,
want weet: hoewel je vroeg vertrok,
te vroeg,
ik vier de lijnen tussen ons.

Als ik soms aan je denk,
op zondag, in het park,
of midden op een dagelijkse dag,

Als jij soms mist,
bij zo’n moment,
wanneer ik weer een nieuwe bladzij omsla,
op weer een kruispunt, bij een mijlpaal,

dan denk ik maar:
Je staat toch achter me
en zendt me al het goede van veraf.
Ik voel je stem, de steun
Je gidst me, waakt over me,
geeft me soms een duwtje in de rug

Je bent nooit ver:
mijn lieve pa.

 

 

 

*) Plintposter: misschien ken je ze nog, van de basis- of middelbare school. Ze hingen in klaslokalen. Er staan gedichten op, vergezeld van een grafische voorstelling.

Case: Groningste van Groningen

12 november 2018

Zie ook Deel 2 van deze GvG-cases

Toen EBG en Marketing Groningen voor hun nieuwe campagne Groningste van Groningen graag poëtische interview-portretten wilden, wisten ze precies bij wie ze moesten aankloppen.

Het was hartje zomer, op het heetst van de hittegolf. Samen met Pierre Carrière heb ik in een mum van tijd bijna 40 telefonische interviews verricht met ondernemers in recreatie, toerisme en gastvrijheid. En wát een gastvrijheid! Meer dan één nodigde me al tijdens het interview uit om eens langs te komen en het glas te heffen.

Bijna een heel blok US Legal Pad schreef ik vol met klad-aantekeningen. Je kent ze misschien wel: het typische gele schrijfpapier waar ook Roald Dahl bij zwoer. Dit werkte ik vervolgens uit tot coherente, consequente portretten van eigenzinnige ondernemers, die zich begeven in een bijzonder gebied. Terwijl ik hierbij enerzijds de eigen spreekstijl van de persoon in kwestie (zij zíjn de Groningste, dat was een deel van de briefing) eerbiedigde, heb ik ook in het grotere geheel een rode draad weten door te trekken.

Doorvoeld

Wie het leest, voelt heel goed waar ze terecht gaan komen, wanneer ze Noordwaarts afreizen. En dat is me dus door de telefoon al gelukt, kun je nagaan.
Het resultaat: een tevreden klant (MG en EBG) – én de Groningste ondernemers schitteren op hun best.

Een citaat uit de reactie van Marketing Groningen-projectleider Simone Gerritsen onderstreept dit:

“… vol enthousiasme en focus zijn eigen draai aan gegeven. Daarbij steeds de opdracht in het achterhoofd houdend. Je kunt snel met hem schakelen en hij wist meteen precies waar we naar zochten. Hij is flexibel en creatief in zijn denken en doen. Het resultaat is een prachtige serie persoonlijke portretten.”

Eerste draft

Wie nóg verder het proces in wil kruipen, raadplege alhier de PDF met mijn eerste versie. Erna heeft MG/EBG er hun eigen wijzigingen in aangebracht. Zo krijg je een aardig kijkje in mijn keuken, en achter de schermen van een dergelijk proces.
Dan kun je bijvoorbeeld ook zien welke vondsten de eindversie niet haalden.

Op Schiermonnikoog

24 september 2018

De zon schijnt er warmer
de rug lijkt wat rechter
de adem verdiept

Het gras streelt de tenen
het zand in je haren  —
je voelt je weer kind

Er mag veel, er hoeft niets,
er treft elke keer weer
een pijl in je hart.

 

 

Maarten Bronts

 

The Golden Reed Knife

30 augustus 2018

When Elien and Milan announced their Love Party, they asked their guests to bring a present in the form of a song, poem, painting, or other expression. I knew immediately: it’s high time for a re-definition in the Dutch Dictionary Van Dale of the word ‘rietmes’ – literally ‘reed knife.’

Their combined last names.

While I was writing a speech containing lots and lots of metaphoric references to our friendship, I suddenly thought: why don’t I hand out an award? The first and only presentation of the Golden Reed Knife, as a testament to the valuation of all the beauty they manifest in their environment.

I called Milan’s father, visual artist Hans Mes. He assisted with the stone base and attaching the knife. John Witteman and Koen de Koning helped out with photography. See below. Cool, huh?

The Golden Reed Knife

There’s more behind-the-scenes photos in my Flickr Album of the Golden Reed Knife project.

Het Gouden Rietmes

28 augustus 2018

Bij het liefdesfeest van Elien van Riet en Milan Mes

Toen Elien en Milan hun grote Liefdesfeest aankondigden, vroegen zij hun gasten om een bijdrage in de vorm van vers, lied, film, schilderij, voordracht, klank of andere uitingen. Al snel wist ik: het is vanaf 25 augustus 2018 de hoogste tijd voor een herziene definitie in de Dikke Van Dale van het woord rietmes:

 

Terwijl ik zat te schrijven aan een veel langere uiteenzetting rondom alle metaforische implicaties van bevriend-zijn met dit prachtige stel mensen, bedacht ik me ineens: waarom niet ook meteen een award presenteren? De eenmalige toekenning van het Gouden Rietmes aan Elien en Milan. Als blijk van waardering voor alle moois dat zij teweegbrengen in hun omgeving.

Ik belde met Milans vader, de beeldend kunstenaar Hans Mes. Hij hielp mij met de stenen sokkel en het verankeren van het mes. John Witteman en Koen de Koning hielpen met de fotografie van het eindproduct. Zie onder. Mooi, hè?

Dit proces toont heel aardig hoe idee-ontwikkeling kan verlopen. Of uit de hand kan lopen, afhankelijk van je invalshoek. Maar die is vanzelfsprekend opbeurend en oorspronkelijk.

The Golden Reed Knife

Meer foto’s in het Flickr-album van Het Gouden Rietmes – alhier ook blikken achter de schermen, in het Hans Mes-atelier en de fotostudio.

Oudere berichten »

Extra's

En verder:

  • Aanbevelingen
  • Nieuwsarchief

Webrichtlijnen

Alles draait om toegankelijkheid. Iedereen moet mee kunnen doen. Druist aanvankelijk in tegen neigingen van kunstzinnige geest, blijkt wel uitermate nuttig.

Menu

  • Profiel
  • Projecten
  • Blog
  • Contact

U bent op pagina 2732

¶ Blog. StudioBronts.com: ambachtelijke communicatie en journalistiek