In 2005 had ik het voorrecht aanwezig te mogen zijn bij een prachtige Nick Drake Tribute-avond in Almelo.
Een bontgekleurde curatie van ode-brengende artiesten, met als laatste Johan Leugs. Die de avond besloot met het schijnbaar onmogelijke: hij had de nagelaten tekst Strange Outside van Nick Drake getoonzet.
Om dat niet verloren te laten gaan: het staat op archive.org
En het is een parel. Ik herinner me nog goed hoe ik op die avond zelf getroffen werd door zijn breekbare stem, zijn rake gitaartechniek, en natuurlijk de woorden van Nick Drake, die nog steeds resoneren.
Want wie voelt zich niet soms teleurgesteld en in de steek gelaten? Met weinig tot geen perspectieven op de toekomst. Uit Drakes biografie leren we dat hijzelf in de laatste jaren van zijn leven steeds dieper afgleed in een donkere depressie.
Inmiddels leerde ik van Mensenlinq dat Leugs is overleden. Dat is dubbel treurig.
–
Met zijn herfstige muziek weet Nick Drake posthuum vele artiesten te inspireren.
Zie ook mijn bijdrage in Foolcolor uit 2013 (PDF) over deze bijzondere Britse stem in een grillig landschap.