Menswezen
vrij naar Naima McLean,
dank aan Julia Leela
Ik vraag me af of de zon de opkomst overweegt
soms ’s ochtends geen zin om onder donzen horizon te komen
Zou de lucht ook moe worden van overal tegelijk te zijn?
meebewegend met de buien van het weer
of de wolken afdwalen
en zich bij de les proberen te houden
Sluiten zij een overeenkomst met de zwaartekracht?
om nog wat langer rond te hangen?
Soms bepeins ik
of de regen bang voor vallen is
of het moeite heeft met laten gaan
Zijn ook sneeuwvlokjes het soms beu
uniek en altijd zo perfect te zijn
Ik bedenk mij of sterren een wens mogen doen, vlak voordat ze heengaan
moeten hun kleintjes ook leren om te stralen?
Vermoed je dat de schaduw soms verlangt
om eens de zon te voelen
verloren in ’t geraas -
waar kwam je toch vandaan?
Zouden opkomst en ondergang van zon
wederzijds respect bevroeden,
hoewel ze elkaar nooit gezien hebben
De spanning in vulkanen,
de spijt van storm
het geloof in ’t hiernamaals van compost
Soms bepeins ik, of de adem ooit aan zelfmoord denkt
Zou de wind graag ook eens uitrusten
en de wereld voorbij zien trekken
Zou rook van-huis-uit weten hoe het opstijgt
Regenbogen schuchter in coulissen
niet zelfzeker of hun kleuren met elkander rijmen
Zou de bliksem ook een wekker zetten?
Zodat het inslaat op de juiste tijd?
Houden rivieren soms ook halt?
met goesting voor weeromkeer?
Zouden beekjes de verkeerde zee soms treffen,
het hele leven uit het lood weeromgestuit
Zou de sneeuw zich ooit zwart wensen?
Of te donker is de grond
vlinders graag hun tekeningen verbloemen
stenen zelfbewust van hun gewicht
bergen onzeker van hun kracht
Ik vraag me af: raken golven ooit ontmoedigd,
het zand opkroelend
vlak voor ze weer teruggezogen worden
tot het begin
Voelt de grond zich op de tenen getrapt?
het zand van onbelang
willen bomen weten wat hun minnaars’ standpunt is?
takken schamel op de kruising
twijfel welke richting uit gaan groeien
Bladeren met begrip voor hun vervangbaarheid
Nóchtans dans op waaienwind
Waarheen gaat de maan
als ze zich verstopt
Ik zou haar daar graag vinden
een blik op de oceaan
die draait op grote afstand
luisterend naar hoe ze zich roert in haar slaap
beweging voor het bestaan.